Najstarsze zapiski o Ciechocinku pochodzą z 1379 roku. Sama nazwa obecnego kurortu pojawiła się po raz pierwszy w 1520 roku. Wtedy była to niewielka osada. Późniejszy napływ Olendrów przyczynił się jednak do jej rozwoju. Ponieważ przybysze wzorowo radzili sobie z osuszaniem bagien, regulacją rzek czy karczowaniem lasów. Dzięki temu przekształcali podmokłe tereny na pola uprawne i pastwiska. Zajmowali się również warzelnictwem soli. Je źródła eksploatowano już od XIII na terytorium należącym do kasztelanii w Słońsku, osady istniejącej tu, gdzie obecnie położony jest Ciechocinek.
Po I rozbiorze Polska z utraciła dostęp do bocheńskich i wielickich żup solnych. Rozpoczęto więc intensywne poszukiwania nowych źródeł solankowych. W 1824 roku właściciel Ciechocinka zawarł umowę z Komisją Rządową Przychodów i Skarbów Królestwa Polskiego, na mocy której powstał warsztat warzelniczy wraz z tężniami.
Pozyskiwaniu soli spożywczej towarzyszyło powstanie uzdrowiska. Dostrzeżono lecznicze właściwości aerozolu solankowego i produktów warzenia solanki, czyli szlamu i ługu leczniczego. W 1836 roku zainstalowano w miejscowej karczmie cztery pierwsze wanny do kąpieli solankowych, co uznaje się za zalążek uzdrowiska. Dwadzieścia lat później z kąpieli solankowych korzystało już około 1100 osób rocznie, i z początkiem XX wieku Ciechocinek stał się największym uzdrowiskiem w Królestwie Polskim. Miasto uzyskało prawa miejskie w 1916 roku. Największą popularność uzdrowisko uzyskało w latach trzydziestych ubiegłego wieku. Niewątpliwie przyczyniło się do tego otwarcie pomiędzy tężniami solankowymi, największego na tamte czasy basenu solankowego.
Obecnie na terenie uzdrowiska funkcjonuje wiele sanatoriów i hoteli uzdrowiskowych. Sanatorium Uzdrowiskowe „Łączność” w Ciechocinku oferuje pobyty sanatoryjne, rehabilitacyjne, hotelowe zabiegami z zakresu balneoterapii, hydroterapii, fizjoterapii oraz basen solankowy. Skontaktuj się z nami!